به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:

روزنامه فرانسوی فیگارو در ارزیابی سند همکاری ۲۵ ساله ایران و چین نوشت: چین می‌خواهد بدون درگیری در جنگ سرد تحمیل شده از سوی آمریکا پیروز شود. شی‌جین‌پینگ رئیس‌جمهور چین یک استراتژیست است. او افق دور را نگاه می‌کند و در درازمدت عمل می‌کند. هدف عالی او این است که کشورش در سال ۲۰۴۹ مبدل به نخستین قدرت جهان شود تا صدمین سالگرد تسخیر نظام پادشاهی در این کشور توسط حزب کمونیست چین را جشن بگیرد.

بیشتر بخوانید:

آمریکا نباید اجازه دهد روابط ایران و چین به راحتی تعمیق شود

مغالطه نکنید؛‌ «نه شرقی، نه غربی» زوال‌پذیر نیست

سیاست خارجی او تقویت «جاده ابریشم» (که همچنین به عنوان ابتکار کمربند و جاده شناخته می‌شود) است. شی‌جین‌پینگ می‌خواهد بدون درگیری در جنگ سرد تحمیل شده توسط ابرقدرت کنونی (آمریکا) پیروز شود.

او به خوبی می‌داند که چگونه از فرصت‌های مناسب بوجود آمده، حداکثر بهره‌برداری را به عمل آورد. تنها رقیب چین در جهان، آمریکا است، ولی این را هم می‌داند که آمریکا با به وجود آمدن شکاف‌های گسترده سیاسی و نژادی دوره ضعف خود را می‌گذراند و باید بیشترین استفاده را از این فرصت پیش آمده کرد.

شی‌جین‌پینگ همچنین این موضوع را به خوبی فهمیده که اتحادیه اروپا در رسیدن به یک هژمونی در زمینه‌های صنعتی و سیاسی ناکام است. این اتحادیه هنوز نتوانسته یک استراتژی صنعتی متناسب با بازار بزرگ خود ابداع کند و همچنین در ایجاد یک سیاست خارجی مستحکم و مقتدر ناتوان است.

در چنین شرایطی است که چین می‌خواهد افول جهان غرب را تسریع کند. اتحادی که هم‌اکنون بین چین و ایران در حال ترسیم است، جسارت جدید چین در سیاست خارجی و در صحنه ژئوپلتیک را نشان می‌دهد.

محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران در برابر پارلمان این کشور اعلام کرد که از سوی رهبر و دولت مأموریت دارد توافق راهبردی با چین را به مرحله نهایی برساند.

رویکرد ایرانیان در این توافق راهبردی بسیار روشن است: از آنجا که تلاش آنها برای نزدیکی با غرب نافرجام بوده، اکنون ضرورت ایجاب می‌کند که به شرق چرخش کرده تا بتوانند ضمن دریافت تکنولوژی لازم برای توسعه اقتصادی خود بازاری برای فروش تولیدات نفت و گاز خود بیابند.

از طرف دیگر، چینی‌ها دیگر هیچگونه توهمی در مورد آمریکا ندارند. آنها از تحریم‌هایی که واشنگتن احتمالاً به آنها تحمیل خواهد کرد، فرار نمی‌کنند. آنها یک منبع انرژی امن می‌خواهند. ایران قادر است آن را در اختیار آنها قرار دهد. آنها همچنین از همکاری ایران، سرزمین امپراطوری بزرگ و کهن پارس که نقشی کلیدی در خاورمیانه و آسیای میانه دارد، خشنود هستند. سال گذشته آنها با نیروی دریایی ایران مانورهای دریایی انجام دادند. آیا چین با این ابتکار عمل دیپلماتیک (توافق راهبردی با ایران) می‌خواهد به واشنگتن هشدار نهایی را بدهد؟ به باور من نه؛ زیرا پکن مدتهاست که سودمندی «واقعیت‌های محقق شده» در روابط بین‌الملل را درک کرده است.